سازمان بهداشت جهانی (WHO) یکی از آژانس‌های تخصصی سازمان ملل متحد است که در تابستان ۱۹۴۸ در ژنو (واقع در سوییس) آغاز به کار کرد. اولویت‌های اولیه این سازمان مالاریا، سل، بیماری‌های جنسی، سلامت مادر و کودک، مهندسی بهداشتی و تغذیه بود.سازمان جهانی بهداشت جهت دهی و هماهنگ‌سازی مراجع سلامت در ساختار سازمان ملل متحدد را عهده‌دار است. این سازمان هدایت امور مربوط به سلامت در سطح جهان، شکل دادن به برنامه‌های تحقیقاتی، تعیین استانداردها، تبیین سیاست‌گذاری شاهد مبنا، ارائه حمایت فنی به کشورها و نظارت و ارزیابی رویکردهای سلامتی را عهده‌دار است.به دنبال تغییرات جهانی در زمینه سلامت و بحران‌هایی که این سازمان در اواخر قرن بیستم با آنها روبرو بود، این سازمان امروزه به دنبال بازیابی موقعیت در معرض خطر خود به عنوان هماهنگ‌کننده و رهبری سلامت در جهان، با در پیش‌گیری رویکرد سلامت جهانی[پانویس به جای سلامت بین‌المللی است. موسسات و سازمان‌های پزشکی در ایران در ایران تدوین و ارائه سیاست‌ها، تعیین خط مشی‌ها و برنامه ریزی برای فعالیت‌های مربوط به تربیت نیروی انسانی گروه پزشکی، پژوهشی، خدمات بهداشتی- درمانی، دارویی، بهزیستی و تأمین اجتماعی بر عهده وزارت بهداشت است. همچنین این وزارتخانه ایجاد نظام هماهنگ بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و گسترش شبکه تلفیقی بهداشت و درمان را بر عهده دارد. تعیین رشته‌ها و مقاطع تحصیلی مورد نیاز ایران و اجرای برنامه‌های تربیت نیروی انسانی گروه پزشکی از دیگر وظایف قانونی این وزارتخانه است. شاخه‌ها در ایران افراد برای پزشکی و یا اخد یکی از تخصص‌های پزشکی لازم است پس از اخذ دیپلم یا مدرک پیش دانشگاهی در ابتدا دوره هفت ساله دکتری حرفه‌ای را بگذرانند، شامل سه دوره علوم پایه، کارآموزی و کارورزی که در نهایت به عنوان پزشک عمومی شناخته می‌شوند. هر پزشک عمومی پس از چند سال تحصیل در یکی از رشته‌های تخصصی بعنوان متخصص آن رشته پزشکی شناخته می‌شود. هر متخصص یکی از رشته‌های تخصصی پزشکی پس از گذراندن دو تا سه سال دیگر بعنوان فوق‌تخصص یک رشته زیر گروه آن رشته تخصصی شناخته می‌شود. سایر دوره‌های آموزشی برای پزشکان متخصص که طول دوره آنها کمتر از دو سال است، دوره‌های فلوشیپی یا تکمیل تخصص گفته می‌شوند، و این دوره‌ها منجر به اخذ مدرک نشده و به عنوان فوق تخصص تلقی نمی‌گردد. پی اچ دی (PHD) مدرک دکترای ناپیوسته در رشته‌های علوم پایه پزشکی است، فعالیت این افراد بیشتر غیربالینی و در فعالیت‌های دانشگاهی، تحقیقی و تدریس است. تخصص‌ها در ایران اکثر تخصص‌های پزشکی جهانی وجود دارد و تدریس می‌شود: تخصص‌های تشخیصی آسیب شناسی دستیاری (تخصص) رادیولوژی دستیاری (تخصص) تخصص‌های طب داخلی طب داخلی یک تخصص پزشکی مجزا است که به خصوص با تشخیص، کنترل و درمان غیر جراحی بیماری‌های غیر معمول و یا وخیم سروکار دارد، چه مربوط به یک دستگاه بدن و یا چندین دستگاه به طور کلی. تاکید خاص این زمینه پزشکی روی ارگانهای داخلی بدن است. از آنجا که معمولاً بیماران این متخصصین وضعیت وخیمی دارند کار این متخصصان بیشتر در بیمارستان‌ها است. قبلاً این تخصص زیر شاخه (فوق تخصص) نداشت و این متخصصین عمومی همه نوع بیماری را ویزیت می‌کردند اما امروزه این شیوه کمتر به کار می‌رود و بیشتر متخصصین داخلی در فوق تخصص خاصی فعالیت می‌کنند. به عنوان مثال متخصصین گوارش فقط به بیماری‌های دستگاه گوارش می‌پردازند و یا متخصصین کلیه فقط درمان بیماری‌های کلیوی را عهده‌دار می‌شوند. فوق تخصص‌های زیادی در پزشکی داخلی وجود دارد: بیماری‌های قلب و عروق دستیاری (تخصص) بیماری‌های قلب و عروق فوق تخصص بیماری‌های قلب اطفال فوق تخصص اینترونشنال کاردیولوژی فلوشیب طب اورژانس غدد درون ریز و متابولیسم فوق تخصص غدد اطفال فوق تخصص گوارش داخلی فوق تخصص گوارش اطفال فوق تخصص بیماری‌های اعصاب دستیاری (تخصص) اعصاب اطفال، فوق تخصص بیماری‌های عفونی گرمسیری دستیاری (تخصص) عفونی اطفال، فوق تخصص روماتولوژی فوق تخصص نفرولوژی فوق تخصص کلیه اطفال، فوق تخصص بیماری‌های ریه فوق تخصص خون وسرطان وبالغین فوق تخصص تخصص‌های جراحی درماتولوژی دستیاری (تخصص) ارتوپدی دستیاری (تخصص) جراحی عمومی دستیاری (تخصص) جراحی کلیه ومجاری ادراری -تناسلی دستیاری (تخصص) جراحی مغز و اعصاب دستیاری (تخصص) چشم پزشکی دستیاری (تخصص) جراحی زنان و زایمان دستیاری (تخصص) گوش و حلق و بینی دستیاری (تخصص) اروانکولوژی فلوشیب ارولوژی اطفال فلوشیب استرابیسم فلوشیب پیوند کلیه فلوشیب جراحی سر و گردن فلوشیب جراحی عروق فلوشیب قرنیه فلوشیب گلوکوم فلوشیب جراحی اطفال فوق تخصص توراکس فوق تخصص جراحی قلب و عروق فوق تخصص جراحی پلاستیک فوق تخصص سایر تخصص‌های اصلی پزشکی کودکان دستیاری (تخصص) نوزادان فوق تخصص ایمونولوژی وآلرژی اطفال فوق تخصص ویتره ورتین فلوشیب بیهوشی دستیاری (تخصص) پرتودرمانی دستیاری (تخصص) پزشکی اجتماعی دستیاری (تخصص) پزشکی هسته‌ای دستیاری (تخصص) پزشکی قانونی دستیاری (تخصص) روانپزشکی دستیاری (تخصص) طب اورژانس دستیاری (تخصص) طب کار دستیاری (تخصص) آنکولوژی فلوشیب اتولوژی و نورواتولوژی فلوشیب پریناتولوژی فلوشیب مراقبت‌های ویژه پزشکی فلوشیب نازائی فلوشیب درماتوپاتولوژی فلوشیب جراحی سرطان فلوشیب رینولوژی فلوشیب روانپزشکی اطفال فوق تخصص زمینه‌های میان‌رشته‌ای برخی زیر تخصص‌های میان رشته‌ای پزشکی عبارتند از: نانوفناوری پزشکی،که با کاربردهای فناوری نانو در علوم پزشکی درگیر است. اخلاق پزشکی، که درگیر اصول اخلاقی و سیرتی موثر در قضاوت و عملکرد پزشکی است. طب اعتیاد با درمان اعتیاد درگیر است. مهندسی پزشکی زمینه‌ای است که با کاربرد مهندسی در عملکرد پزشکی سروکار دارد. داروشناسی بالینی در مورد تاثیر سیستم‌های درمانی بر بیماران است. تراپوتیک زمینه‌ای است که با درمان‌های مختلف مورد استفاده در بیماری‌ها و بهبود سلامتی سروکار دارد. آموزش در برنامه‌های آموزشی پزشکی هنوز هم شیوه خاصی از آموزش مرکزیت دارد که به مکتب اوسلری معروف است. ویلیام اوسلر که پزشک و آموزگار برجسته‌ای بود نوشته است: «این یک قانون ایمن است که هیچ آموزش کتابی بدون بیمار انجام نشود، چرا که همیشه بهترین آموزش آن است که توسط خود مریض صورت گیرد.» این مکتب به دلیل آنکه در عمل موثر بوده همچنین ادامه یافته و از پایه‌های اصلی برنامه‌های آموزشی پزشکی محسوب می‌شود.تمامی اشکال آموزش پزشکی به دنبال آماده کردن دانشجویان برای طبابت مسوولانه هستند. لذا این دانشجویان لازم است مقادیر قابل توجهی تئوری و دانش را فراگیرند و درنهایت آنچه توانایی‌شان را محک می‌زند نه دانش آنها بلکه عملکردشان است. هدف از آموزش پزشکی انتقال دانش، انتقال مهارت‌ها و ارزش‌های این حرفه به شکلی مناسب و هماهنگ است. ساختار کلی آموزش پزشکی در جهان با تفاوت‌هایی همسان است. برنامه دوره دکتری عمومی پزشکی در ایران شامل چندین مرحله است که در تمامی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور به یک شکل اجرا می‌شود. در مرحله اول دروس عمومی و علوم پایه تدریس می‌شود. در پایان این مرحله امتحان جامع علوم پایه برگزار می‌شود و قبولی در این امتحان شرط ورودبه مرحله بعدی است. در مرحله دوم نشانه‌شناسی و فیزیوپاتولوژی مورد تدریس قرار می‌گیرد دانشجویان پزشکی پس از این دوره می‌توانند وارد دوره کارآموزی بالینی شوند و در آخر دوره کارورزی (اینترنی) است که زیر نظارت مستقیم پزشکان باتجربه می‌توانند به تشخیص و درمان بیماران بپردازند. طبق قوانین ایران حداقل سنوات تحصیلی مجاز جهت تحصیل در دوره دکتری عمومی پزشکی ۷ سال و حداکثر ۱۰ سال است.
مقاله های ایرانی سایت حامد حسینی را می خوانید
keywords : وب سایت حامد حسینی،نوشته حامد حسینی،مقالات حامد حسینی
